Uroczystość wręczenia Nagrody Marszałka Województwa Małopolskiego i Prezydenta Miasta Krakowa im. Kazimierza Wyki odbyła się 22 stycznia br. w Sali Obrad Rady Miasta Krakowa
Nagroda Marszałka Województwa Małopolskiego i Prezydenta Miasta Krakowa im. Kazimierza Wyki przyznawana jest w dziedzinie krytyki literackiej, eseistyki i historii literatury. Bardzo wysoko oceniana zarówno przez teoretyków literatury i sztuki, jak i samych twórców, należy obecnie do nielicznych w tym zakresie nagród w Polsce.
Ustanowienie nagrody było wyrazem hołdu dla prof. Kazimierza Wyki, wybitnego historyka literatury, krytyka, eseisty, znawcy sztuki, animatora życia kulturalnego, humanisty o niezwykłej energii i artystycznej wyobraźni, twórcy krakowskiej szkoły krytyki. Ideą nagrody jest wyróżnienie wybitnych dokonań literackich i artystycznych twórców, którzy w swojej działalności nawiązują do świata wartości i zakresu zainteresowań prof. Kazimierza Wyki.
Nagroda im. Kazimierza Wyki nie tylko utrwala postać wybitnego humanisty, znawcy literatury i artysty słowa, ale przypomina również o wadze humanistycznego powołania, w czasie niezbyt mu sprzyjającym.
Nagroda Marszałka Województwa Małopolskiego i Prezydenta Miasta Krakowa im. Kazimierza Wyki przyznawana jest w dziedzinie krytyki literackiej, eseistyki i historii literatury. Bardzo wysoko oceniana zarówno przez teoretyków literatury i sztuki, jak i samych twórców, należy obecnie do nielicznych w tym zakresie nagród w Polsce.
Ustanowienie nagrody było wyrazem hołdu dla prof. Kazimierza Wyki, wybitnego historyka literatury, krytyka, eseisty, znawcy sztuki, animatora życia kulturalnego, humanisty o niezwykłej energii i artystycznej wyobraźni, twórcy krakowskiej szkoły krytyki. Ideą nagrody jest wyróżnienie wybitnych dokonań literackich i artystycznych twórców, którzy w swojej działalności nawiązują do świata wartości i zakresu zainteresowań prof. Kazimierza Wyki.
Nagroda im. Kazimierza Wyki nie tylko utrwala postać wybitnego humanisty, znawcy literatury i artysty słowa, ale przypomina również o wadze humanistycznego powołania, w czasie niezbyt mu sprzyjającym.
Laureatem Nagrody w roku 2015 został prof. Andrzej Mencwel. Uroczystość wręczenia nagrody odbyła się 22 stycznia br. w Sali Obrad Rady Miasta Krakowa.
Andrzej Mencwel
historyk, antropolog kultury, krytyk literacki, eseista, publicysta
Urodzony 11 września 1940 roku w Tarnobrzegu. Członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, był dyrektorem Instytutu Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, prezes honorowy Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, członek: rad naukowych Instytutu Kultury Polskiej i Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych, Rady Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Rad Programowych Instytutu Adama Mickiewicza, Festiwalu Nauki, Centrum Sztuki Współczesnej, Międzynarodowego Stowarzyszenia im. Janusza Korczaka, Association Internationale des Critiques Litteraires, Kapituły Nagrody Naukowej im. Jerzego Giedroycia; przewodniczący Zespołu Humanistycznego Ministra Edukacji Narodowej.
Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, w 1976 roku uzyskał stopień doktora za rozprawę o Stanisławie Brzozowskim – „Stanisław Brzozowski. Kształtowanie myśli krytycznej” (1976). W 1990 roku uzyskał habilitację na podstawie książki „Etos lewicy. Esej o narodzinach kulturalizmu polskiego” (1990). Publikował w pismach: „Współczesność”, „Nowa Kultura”, „Twórczość”, „Dialog”. Był redaktorem tygodnika „Literatura”, po 1980 roku – pisał do czasopisma „Meritum”. Autor i współautor licznych publikacji, książek i podręczników. Laureat nagrody Polskiego PEN-Clubu im. Jana Strzeleckiego (1998), odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Uniwersytetu Warszawskiego, Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”.
Najważniejsze publikacje: „Sprawa sensu” (1971), „Stanisław Brzozowski. Kształtowanie myśli krytycznej” (1976), „Widziane z dołu” (1980), „Spoiwa. Refleksje krytyczne” (1983), „Przedwiośnie czy potop. Studium postaw polskich w XX wieku” (1997), „No! Io non sono morto… Jak czytać „Legendę Młodej Polski” (2001), „Kaliningrad, moja miłość” (2003), „Wyobraźnia antropologiczna” (2006).