Jak powstały Dzielnice I-XVIII

Idea utworzenia dzielnic narodziła się w środowisku Komitetów Obywatelskich. Projekt podziału Krakowa na 18 dzielnic dokonał zespół kierowany przez doktora Kazimierza Trafasa - geografa związanego z UJ. Rada Miasta Krakowa uchwałą Nr XXI/143/91 z dnia 27 marca 1991 r. w sprawie utworzenia w Mieście Krakowie dzielnic miejskich postanowiła o powołaniu osiemnastu Dzielnic jako jednostek pomocniczych. Następnie w dniu 30 sierpnia 1991 r. podjęto uchwałę Nr XXIX/197/91 w sprawie zasad i trybu przeprowadzania wyborów do Rad Dzielnic.

Dokonując podziału kierowano się historycznymi podziałami Krakowa na dawne gminy – stąd przykładowo w dzielnicy VII znalazły się Bielany, Chełm, Olszanica, Półwsie Zwierzynieckie, Przegorzały, Wola Justowska, Zwierzyniec czyli dawne podkrakowskie wsie w większości włączone do miasta na początku XX wieku. Tworząc dzielnice starano się nie tylko uwzględniać dawne podziały katastralne lecz także podział na parafie oraz dbać, aby komunikacja w obrębie nowopowstałych dzielnic była w miarę możliwości dogodna dla mieszkańców.

Zgodnie z uchwałą nr XXIX/197/91 wybory do Rad Dzielnic są powszechne, równe, bezpośrednie i wolne oraz przeprowadzane w głosowaniu tajnym. Prawo wybierania miał każdy mieszkaniec Krakowa uprawniony do głosowania w mieście zgodnie z ordynacją wyborczą do rad gmin zamieszkały stale na obszarze działania danej Rady. Natomiast wybranym w skład rady mógł być każdy, komu przysługiwało prawo wybierania do danej Rady i był zameldowany na pobyt stały na obszarze tej Dzielnicy. 

UCHWAŁA NR XXI/143/91 Rady Miasta Krakowa z dnia 27 marca 1991 r. w sprawie utworzenia w Mieście Krakowie dzielnic miejskich

UCHWAŁA NR XXIX/197/91 Rady Miasta Krakowa z dnia 30 sierpnia 1991 r. w sprawie zasad i trybu przeprowadzania wyborów do Rad Dzielnic