Przepisy dotyczące zwrotu kaucji zawarte są w art. 6 i art. 36 Ustawy z dnia 21 czerwca 2001 o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jednolity Dz. U. z 2023 r. poz. 725).
Kaucje mieszkaniowe niezależnie od okresu, w jakim były wpłacane spełniały funkcję zabezpieczającą wynajmującego lokal umożliwiając np. potrącenie z kaucji nieuiszczonych przez najemcę opłat za czynsz, pokrycie szkód spowodowanych przez najemcę i innych należności przypadających z tytułu najmu. Z treści ww. przepisu, jak również z istoty kaucji mieszkaniowej jako elementu umowy najmu wynika, że zobowiązanym do zwrotu kaucji jest ten podmiot, który w chwili opróżnienia lokalu lub nabycia go na własność przez najemcę jest wynajmującym, niezależnie od tego, czy to właśnie jemu wpłacił najemca kaucję mieszkaniową.
Kaucja podlega zwrotowi w ciągu miesiąca od dnia opróżnienia lokalu lub nabycia jego własności przez najemcę, po potrąceniu należności wynajmującego z tytułu najmu lokalu.
Zasady waloryzacji kaucji uzależnione są od daty jej wpłaty.
Kaucja wpłacona: